بقلم الشاعر محمد سعدون
في مره ساعة عصريه ——- انا كنت اعد وحديه
مبيوط لابيه ولا عليه ——— والدنيا كانت ملك اديه
انا كنت عايش مع حالي ——— والدنيا حلوه وريقالي
مرتاح وقلبي كان خالي ——— والعيشه فلا وهنيه
عدت صبيه بتتغندر ——— ماشيه برقه بتتمختر
بصيت لها قلبي اتقصر ——— لما عنيها جت في عنيه
البنت كانت سنىوره ———– غزاله حلوه واموره
رسمت في قلبي لها صوره ———- وسابتني سهران لياليه
من نظره لعنيها سحرتني ———- وفي بحر حبها ورمتني
شغلتلي قلبي و فاتتني ———– غرقان في حبها وحديه
سافرت والشوق ويايا ———– وغرامي فرشتى وغطايا
يا سعد قلبي يا هنا يا ———- لو اشوفها تاني معديه
امانه يا حزن تنسانى ———- ويا فرح اوصف عنواني
وامسح دموعي واحزاني ———- دنا دمعي محبوس في عنيه
يا فرح قرب يوم مني ———- وارحم عزابي و طمني
انا نفسي تيجي تكلمني ——— واحكيلها عالي جري فيه
ونمشى باليل وحدينا ———- و نار غارمنا تدفينا
وقمرنا نوره يغطينا ———– والدنيا تضحك بقي ليه